اثر تعدیل کنندگی مراحل چرخه عمر شرکتها بر رابطه بین سرمایهگذاری در منابع انسانی و سیستم کنترلهای داخلی (مطالعه موردی: شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران)

به طور یقین رفتار شرکت­ها در هر یک از مراحل چرخه عمری تأثیر بسزایی در ارزش شرکت­ها خواهند داشت. منابع موجود در سازمان، جهت رسیدن به اهداف کوتاه مدت وبلندمدت سازمان است. نیروی انسانی به عنوان یک منابع سرمایه‌ای مورد توجه مدیران تمامی واحدهای اقتصادی و نهادهای اجتماعی درجهت ارتقای سطح عملکرد و افزایش بازدهی آنان قرار گرفته است. در این مقاله با بهره گیری از عوامل تعیین کننده سرمایه­گذاری منابع انسانی، اثرات ایجاد شده بر کنترل­های داخلی 90 نمونه از شرکت­های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بین سال­های 1385 الی 1395 در چارچوب چرخه عمر شرکت­­ها مورد بررسی قرار گرفته است. برای بررسی عوامل تعیین کننده منابع انسانی در کنترل­های داخلی، تعداد پرسنل در بخش کنترل داخلی را به عنوان یک تابع از ویژگی­های شرکت­های ذکر شده در نظر گرفته شده است. در این مطالعه به علت نوع داده­های مورد مطالعه، روش داده­های تابلویی مورد استفاده قرار می­گیرد. نتایج حاکی از اثرگذاری متغییرهایی همچون اندازه شرکت، عمر شرکت، پیچیدگی فعالیت­ها، بحران مالی، صادرات و مالکیت دولتی و خصوصی بر تعداد پرسنل در بخش کنترل داخلی می­باشد. به طوری کلی تمام متغیرهای ذکر شده به استثنای بحران­های مالی و مالکیت خصوصی تأثیر مثبت معناداری بر افزایش تعداد کارکنان شرکت و افزایش کنترل داخلی این شرکت­ها دارند. همچنین یافته­ها نشان می­دهد که شرکت­های که در مرحله بلوغ به سر می­برند؛ نسبت به مرحله رشد و افول دارای قدرت توضیح دهندگی بیشتری برای رابطه بین سرمایه گذاری در منابع انسانی و سیستم­های کنترل­های داخلی دارند.